Bu gün annesinin öldüğü gündü.21 Aralık gecesi, ciğerlerini söken öksürüklerini, rengi kaçmış, tahtalarının arasından farelerin çıktığı, güneş görmeyen hep geceyi andıran koridorun sonunda kulaklarını tıkayarak hıçkırarak ağlıyordu.  Annesinin hırıltılı bir sesle sanki öksürüğün ona birkaç saniye müsaade ettiği bir anda Kemal dediğini ve bunu katlanılmaz derece sanki son nefesini veriyormuşçasına çıkan sesiyle seslendiğini duyar gibi oldu. Yanına koştu. Annesinin solmuş yüzünü avucunun içine alarak sanki ona iyileştirici bir güç vermek istiyordu. Yastığa yayılmış saçlarının terden yapışmış olduğu gördü. Griye çalan önündeki beyazlar onu melek edasıyla süslüyordu. Saçları besinsizlikten kurumaya yüz tutmuştu. Kemal’in yüzüne değen avuçlarına dokundu. Kemal annesinin ellerinin ne kadar da güçsüzleştiğini dokunuşundaki hafiflikten anladı. Susuyordu. Annesi yine öksürürse ağlamayacağına dair içinde kendine sanki gezmeye gidersek şeker istemek yok diye tembihlenen çocuklar gibi tembihliyordu. 9 yaşında kendine neler söylüyordu. Hiçbir zaman çocuk olduğu hissetmedi. En basitinden bir oyuncağı bile olmadı. Annesi nefes alırken sanki o nefesi veremeyecek gibi konuşmaya başladı. Annesinin yüzüne bakamıyor. Eskimiş halının kirden boza çalmış halı saçaklarına bakıyordu. Oğlum sen iyi bir insansın bir gün yalnız kalırsan da bu hiç değişmeyecek … diyerek sözcükler boğazına kaçmışçasına cümleyi tamamlayamadan öksürmeye başladı. Basık tavan ve loş odada yoğun bir nem ve küf kokuyordu. Tavandan damlayan yağmur taneleri duvardan oradan da kurulu tenekeleri arasından içindeki kovanın gözüktüğü sobanın döşeği altına geliyordu. Kahverengisi solmuş sarı muşambanın kenarları dalga dalga kararmıştı. Altı ise küflü ve karaydı. Annesinin yattığı demir karyolaya da oturamıyordu. Öncesinde 2 defa göçmüştü. Annesinin öksürüğünden parçalar geliyordu. Kanlı öksürük nöbetleri yerini ciğerlerinden kopan parçalara mı bırakmıştı. Annesinin ağzından çıkan son sözleri hatırlayıp,  sitem dolu bir ağız dolusu sözcük ve küfür savurdu havaya. Küfretmeyi sevmezdi ama son bir yıldır söylerken düşündüğü anlamı olmayan küfürlerin, ağzından çıkışını takip edemeden ahşap zeminli evlere doğru savuruyordu. Babası çok asabi bir adamdı. Sinirlerine hakim olamadığı zamanlarda ettiği küfürler Kemal’i çok öfkelendirir, bağırmasına eklenen küfürler canını acıtır, Yorganın altında içini çeke çeke ağlardı. Bir gece gelip babasını götürmüşler bir daha da görmedi. 

Seni sevmek dut yemeye benzer.
Hani dışarıdan güzel kokan,
daha dokunmadan dökülen,
narin,hassas bir dut.
Şimdi,seni sevmek dut yemeye benzer.

                                                          CEYDA GÜNAY

görenlere rağmen bile yazmayı hiç bırakmayınız. Yazılarınızı para kazanmak amaçlı yazmayın, size en büyük tavsiyem bu olur.
bloglardı. İçerik çok önemli reklamlarımızın erken açılması ve okunması için hem kaliteli hemde sürekli olarak yazmamız gerekiyor.

koyuyoruz. Kuzu Kulak mantarı  kendi suyu ile sulanıyor. Suyunu çektikten sonra güzelce 10 dakika kavuruyoruz. Yarım yemek kaşığı pul biber ekliyoruz. Tercihe göre ister yumurta kırıyoruz. Yumurta  koymazsak Kuzu kulağı mantarı yemeğin tenceresine üstünü 1 parmak örtecek kadar su ekliyoruz. Tercihe göre mısır ve zeytinde koyabiliriz. Böylelikle bir pizza havası da yansıtmış oluyoruz. Suyunu çekene kadar kavuruyoruz. Afiyet olsun J
                                                                                                                  CEYDA GÜNAY

Sisli ve buğulu bir akşamdı. Karanlığın çöküşü akşama değil, sanki olmayacak sabahaydı.  Gece demleniyor, usulca sisli geçişlerin arasından çekimser bir tavırla başını uzatıyordu. Bu gece sokağa ayrı bir ağırlık çöküyordu. Lambalar sönmeye yüz tutmuş bir mum edasında yanıyordu. Gecede dikkatini çeken en son şey lambalardı. . Bir kuzgunun leşi koklaması  gibi kokladı havayı. Kan kokusu alıyordu. Bir koku ki uzaklaştıkça azalacağına daha yoğun ve daha istekli çağırıyor, adımlarını kendine doğru çekiyordu. İçinde biriken isteksizlik
ve huzursuzluk duyguları birbirine karışıyordu. Şimdi ne yapacaktı? Bunu düşünürken tuhaf bir hiçsizlik onu  kucağına aldı. Uzun boynunun  belirginleşen damarları üzerinde bir ip varmış gibi elini boynuna götürüp sanki var olan ipi gevşetir gibi ellerini boynunda gezidirdi. At arabalarının karanlık perdeleri ardında kimler oturuyordu. Bir an sadece bunu düşündü. Tekerlekleri eskimeye yüz tutmuş arabalara bakarken,  saçlarında birikmiş su kesecikleri alnının ortasından akıyor, tomurcuklanan terlerini de alıp onda bir ürperti uyandırarak, aşağılara akıyordu. Ceketinin ucuyla akan yağmur damlalarını sildi. Sonra adımlarını  At arabalarının gittiği yöne doğru çevirdi. Gece bir aralık ayının ortasına değiyordu. Takvimi düşündü, 21 Aralık dedi, bunu çok derinlerden gelen bir sesle söylemişti. Yanında biri olsa duymazdı belkide. Acı bir düğüm düğümlendikçe düğümlendi. İçinde çok derinlerden gelen bir sızı vardı. bordür taşları arasında akan suya  dizleri üzerine çöktü. Düşündü...Bugün annesinin öldüğü gündü.
                                                                                        CEYDA GÜNAY

ipe dizip kuruttuğumuz patlıcanları nasıl pişiriyoruz?


yemek kaşığı domates suyu koyuyoruz. Kızartmış olduğumuz kuru biberi de ekliyoruz. Yemeğimizi 5 dakika pişmeye bırakıyoruz. 5 dakika piştikten sonra haşladığımız kuru patlıcanı da koyuyoruz. 5 dakika kavuruyoruz. Az miktarda su koyuyoruz.  30 dakika kısık ateşte pişiriyoruz. 5-6 diş sarımsak ekliyoruz. Yemeği indiriyoruz. Afiyet olsun.