Tramplem mavisi kapılar karışır,
bir şairin ıslak ve nemli dizelerine.
Boyu göğe kadar uzanan,
ahşabına yaşanmışlıklar dolu kapıların.
Şimdi bir şairin sonsuz dizelerine gizlenen
sıcak nemli bir gözyaşını, takibe tutuyorum kendimi.
Uğraştırıyor alaca bir karanlıkta beni
öyle yerlere uğruyor ki takip edemiyorum.
Gidişleri çoğalıyor adeta,
Yerden göğe kadar uzuyor.
Yerçekimiyle mi yarışıyor, yoksa kaçıyor mu birşeylerden.
Uzadıkça hissediyorum soğuyuşunu.
Sadece gidiyor…