Merhaba sevgili okurlarım. Gün geçtikçe doğal ve organik yaşama olan ilgimiz artmakta. Bizi, yeni tarifler ve arayışlar içine
koymaktadır. Bu yazımda şehir hayatında da evde ekmek yapmanın mümkün olduğunu göstermek istiyorum. 

    Aslında çok basit ve birkaç püf noktası olan ekmek yapmak biz sağlıklı yaşamı tercih edenlerin rüyası olmamalı. Günlük 1.25 kuruştan ekmek alan ve ortalama 4 ekmek yiyen bir aile  5 liraya her gün ekmek almaktadır. 

    Oysa evde yaptığımız ekmekler 3 tabak undan 4 ekmek çıkmakta ve günde sadece 1 ekmek tüketmekteyiz. Yaptığımız 4 ekmek bize 4 gün gitmektedir. Hem yemeklerin tadını ekmekle alıp hem de kendi elimizin değdiği el lezzeti ekmeğimizi  yapmaktayız. Peki ya nasıl ?

 MALZEMELER;
YUVAM KURU MAYA
ÖNCEKİ YOĞURDUMUZ HAMURDAN AYIRDIĞIMIZ BİR MİKTAR EKŞİ MAYA (tercihe göre)
4 TABAK UN (HAS UN)
TUZ
ILIK SU

 YAPILIŞI:

4 tabak has unu eleyerek leğene koyduk, üzerine ekşi mayamızı ve 1 tatlı kaşığı yuvam marka kuru mayamızı koyuyoruz. Üzerine bir yemek kaşığı tuz ekliyoruz ve Ilık suyu ekleye ekleye  yoğuruyoruz.  Yaklaşık yarım saat yoğurduktan sonra leğenin kapağını kapatıyoruz ve 2 saat bekletiyoruz. 2 saatin sonunda leğende kabarmış hamurumuzu 5'e bölüyoruz. Böldüğümüz hamurları oklava yardımıyla çok ince olmayacak gibi açıyoruz. Bezin üstüne koyuyoruz. Yarım saatte bezin üstünde bekledikten sonra pişirme işlemlerine başlıyoruz. 

   Yazmış olduğum tarifte pişirme işlemini kuzinede gerçekleştirmiş olacağız. Tercihe göre tüpte tavada veya, elektrikli saçta veya ev içinde ocağımız varsa toprak saçta pişiriyoruz. Pişirmek için çok fazla seçenek var. Yeter ki yapmak isteyelim :)  Kafanıza takılan bir şey olursa sorabilirsiniz, yorumlarınızı seve seve yanıtlarım :) Afiyetle kalın ;)

                                                               

   


 Merhaba sevgili okurlarım.Bu yazımda sizlere gözlerimdeki, miyopluk derecemi nasıl azalttığımı ve nelere dikkat ettiğimi anlatıyor olacağım. Şunu söylemem gerekir ki miyop veya ismini bilmediğim onca rahatsızlığın,bizi çokta üzmesine gerek yok diye düşünüyorum. Gerekli önlem ve tedavi yöntemi varsa ne mutlu bize.Tedavisi olmayan onca hastalıkla karşılaşınca insan bunu daha
iyi anlıyor. Umarım hiçbiriniz karşılaşmaz,sadece yazmış olduğum yazıyla okumuş ve geçmiş olursunuz.

     Yakın bir arkadaşımı kanserden kaybedince aslında miyop olmanın, çokta dert edilecek bir şey olmadığını anladım. Şunu düşündüm o arkadaşıma sorulsaydı, miyop olarak yaşamak mı istersin; yoksa şuan ki hastalığından ölmek mi, cevabı hepimiz çok iyi biliyoruz.Yaşam çok tatlı ve biz ne kadar ağır şeyler yaşarsak yaşayalım, ölmek istemeyiz diye düşünüyorum. Umarım sizde benim gibi düşünüyorsunuzdur.Bende ne kadar hayat dolu yaşama isteğiyle dolup taşan okurlarım var diye kendimle övünürüm :)
  Miyop, aslında nesneleri netleyememe rahatsızlığıdır. Tabi bu uzaktaki nesneleri.Miyopluk, sizinde bildiğiniz üzere belli yaşa kadar devam edip, sonrasında duruyor. Belli yaşa göre nasıl numarası artıyor bilmiyorum.Zaten yavaş yavaş arttığı için miyop olduğunuzu, bazen çok geç fark edebiliyorsunuz.
 Mesela ben;

üniversite de okurken, arka sıralarda sınava girdiğim zamanlar duvarda asılı saatleri tam net göremeyip, hocalara kalan süreyi sorarak fark etmeye başlamıştım.Ozamanlar 0.75'ti,peki ya 0.75 ne kadar bir derecedir?Bu,aslında çok hafif ve küçük bir numaradır.Yani günlük hayatınızı pek etkilemeyen, çok çok uzaklardaki nesnelerin bulanmaya başladığı,uzaktaki saatlerin kaç olduğu tam olarak göremediğiniz derece.
     Miyopluk nasıl oluşur? Miyop yaş ilerledikçe düşer mi? Miyop geriler mi? Okuduğunuz bölüm,telefon,bilgisayar gibi faktörler etkili diye düşünüyorum.Zamanla bulanıklık arttıkça anlıyorsunuz ki miyopluk derecesi de artıyor.Gözlük ve Lensleriniz olmadan dışarı çıkamaz hale geliyorsunuz.Başımdan söyle bir anı geçmişti :) yaz aylarının gelmesiyle spora başlıyordum. Muğla'ya gelen veya Muğla'yı duyanlar bilir, adliyenin önünde döner vardır.O döner kavşak,büyük bir saatin döneridir. Spor yaparken de lens ve gözlük kullanmayı sevmiyorum.

Lense toz değince batmalar oluşturuyor, buda beni çok rahatsız ediyor.Gözlükle zaten rahat spor yapamıyorum.Bir akşam yine spor yapmaya çıktım, ne gözlük ne de lens takmıştım. Göz derecemde 1.50'a ulaşmış, artık netlerken görüntüleri netleyemiyor, bulanıklaştırıyordu. Saatin kaç olduğunu merak edip, saatin orada durakta bekleyen bir kişiye, saati sormuştum. O kişide,dönerdeki saate bakarak bana saati söylemişti.Hem dram hem komedi ikisini aynı anda yaşamıştım.
Göz numarası düşer mi, Göz numarası nasıl düşer, Gözlük numarası düşer mi, Dereceniz kaç olursa olsun, bu dereceler düşürülebilir. Gözlük takınca göz numarası düşer mi, Ben ne yaparak 1.50'u 1'e düşürdüm; şöyle ki maydanoz sevmeyen biriyim. Yemeklerde yerim; ama bir yemekte olmazsa, bunda maydonoz yok mu, diye de sormam. O derece bir sevgi yani, olsa da hoş olmasa da hoş şeklinde:) öncelikle maydanozu sevmesek de yememiz gerekiyor. Peki nasıl şöyle ki; ben domatesli makarna yapar,
neredeyse yarım demet maydanozu makarna piştikten sonra üzerine doğrar hemen  bir iki kez karıştırarak ocağı kapatırım. Sabah kahvaltıda ise, peynirin içine doğrar (peynir kuru peynir) üzerine biraz zeytinyağı gezdirip,bazende yeşil soğanda ekleyerek yerdim.

      Bazen de bu peynir, maydanoz karışımına; yeşil soğan değil de, havuç rendeliyordum ki onun üstüne zeytinyağ gezdirdik mi, (adek) yağda çözünen vitaminlerden olan havuçta, çok büyük etkisi olan bir sebzedir. Sabah kahvaltıda maydanozlu, peynirli,havuçlu veya soğanlı salatamızı yedik mi,öğleyin domatesli veya salçalı makarnamıza maydanoz doğradık mı,akşamda salatamıza hem havuç hemde maydanoz koyduk mu yaklaşık 1 ay kadar sürede miyop olan kişilerin göz dereceleri en az 0.50 kadar azalacağını düşünüyorum. Ortalama günde 2 bağ maydanoz, yaklaşık 5 adet havuç demek göz için yararlı olan vitaminleri karşılıyor diye düşünüyorum ki bir de ay olarak düşünün. :)Lütfen üşenmeyin;) havucu rendelemesem direk yesem olmaz mı, olmaz :) yağda çözünmesi lazım. Her gün devam ederek deneyin ve yorum kısmına bana sonuçlarınızı yazınız :) Umarım faydasını görürüz çünkü gerçekten ben gördüm ve tavsiye niteliğinde yazıyor ve her gün üşenmeden yiyorum. Şimdiden geçmiş olsun acil şifalar ;)

Merhaba sevgili okurlarım, bu gün sizlere yaptığım değil de tattığım bir tatlıdan bahsetmek istiyorum :)  Geçenlerde ara sıra oturduğumuz pastahaneye gittik ve gördüğüme inanamadım.


Karşımda Malaga pasta vardı. Şerbetli tatlıları çok tüketemeyenler için yok böyle bir lezzet:) Üniversiteyi okuduğum  Antalya da üniversitenin karşısında  bir güneş fırını vardı. Hem çok kaliteli hem de çok ekonomik ürünler satardı.

      Muzlu Malaga pasta nedir, Orada tanışmıştım Malaga pasta ile. Malaga pasta, meyveli pastalar gibi yoğun krem şanti ve tatlandırıcılar içerip  sizi kesmiyor ve içindeki muz ise tatlınızı daha da hafiflendirerek damak tadınıza uygun hale getiriyor.  
Malaga pasta hangi ülkenin tatlısı, muhtemelen adından anlaşılacağı gibi ispanya'dır diye tahmin ediyorum.
 Fiyat olarak ise normal, küçük bir yaş pasta ile aynı fiyata sahip bir pasta. Üzerindeki çikolataları ve kenarına ekilmiş fındık parçaları Malaga pastanızı görsel olarak zenginleştiriyor. 
     Yakın tarihte yapılışını deneyip yazacağım ama şimdilik bu muhteşem tattan uzak kalmanızı istemedim. Malaga pastanın evde yapılışını da eminim çok seveceksiniz. Hepimize afiyet olsun.:) 
                        DESTEK İÇİN LÜTFEN REKLAMLARA TIKLAYINIZ.
                          

Soğuk,esintili dağlara çıkmak gibi şimdi  özgürlük.
Bir annenin eşarbı ucundaki dantel işlemesi gibi.
Bir misinenin karışmasındaki, kördüğümünün çözülmesi gibi.
Ağaç dikip, onu her gün su ile beslemek gibi.

Gece vakti çıkıp vadiden şehri seyreden  bir gencin,
Avuçlarıyla şehrin ışıklarını toplaması gibi.
Terk edilmiş yerlere ayak basıp basmamayı istemek gibi.
Katledilmiş bir kadının, başka kadınlara engel olmasını isteyen,
Bayrağı en önde taşıyan bir erkek gibi.
Şimdi özgürlük hem yazmak hemde silmek gibi..
                                                                                 

Kadın,ona sorulmadan, nelere gebe olduğunu bilmeden mi doğmuştu?
Sırtında taşıyacağı yüklerin, altı çıkıp dökülür müydü?
Geceleri gaz lambasının önünde işlediği danteller mi karardı?
Erken yaşta ölen babasının yerini, kim alırdı?
Çocukken, hor görülmesini hissedeceği yaş kaçtı?
Yemek yemeği mutluluk mu sayardı?
Avucunda biriktirdiği ekmekleri ise oyun.
Hiç oyuncağı yoktu ama evin oyuncağı bir Hasan'ı mı vardı?
Üvey babasından mı korkardı?
20'li yaşlarda dul kalan anasına mı sığınırdı?
5 yaşına girmeden mi öğrenmişti eti, ekmeği?
Okula giden abisini kapıda mı bekler?
Ondan duyduklarını duyacağı günü mü düşlerdi?
Tarlaya anasının sırtında mı gider,
dönüşte ise sarı kıza mı binerdi?
Okul çağı geldiğinde o çağ hiç bitmesin mi istedi?
Okumayı da, okuyanları da çok mu sevdi?
Evin babası, daha 10 yaşındayken, bir adamla mı çıkageldi?
Anasının, eşarbını ısıra ısıra ağlamasına mı anlam verememişti?
Tutuşturup verdiler mi adamın eline kızı?
Şunun şurasında  kadın olmasına ise ne kalmıştı ...

YAZAN : CEYDA

Gelecek nesilleri güçlendirmek için bir kadını güçlendirin.

 

  MAGENTA

Orada bensiz bir düş kadar soğukken,
Sızı, derin bir sızı almaz mı seni?
Magenta tadı bir renk çürür mü içinde?
Aklına kuru çeşme kahvesinde mi,
Nakaratsız bir şarkıda mı gelirim?

Cebinde iki dize özlem belirten sözlerim,
Eline değerken yeniden özledin.
Yar giderim ama sana kadar dedin,
Değirmen önü düşüm,kızıl güneşim,
Ah gidişlerin ah gelemeyişlerin.

 YAZAN : CEYDA              

GARİP BİRİ
Gökyüzünden sallanan Tarantula misali,
bir yalnızımsı düşler ve onu takip eden hisler
boşlukta su keseciği gibi sallanıyor,
odasında sigara dumanını dans ettirirken
sessizce ve usulca yaklaşıyordu.

Umut dolu düşlere gebeydi belkide,
yerleşmiş olan yalnızlık hissi vücudunda
bir yer edinmenin huzuruna dalmıştı.
Bundan sanki rahatsız değilmiş gibi,
yalnızlığı başının altına koyup yatıyordu.

Uzaklarda bir yerlerde, bir şeyler yaşıyor gibiydi.
Keskin bir bıçak yarası gibi ara ara sızlıyordu içi.
Gülüşünde ise  bilmediği buruk bir sızı,
hep fazlaydı ama hep eksikti.
Kanamaya hazır yaraları hep derindi.

Belliydi, yalnızlığı dert değil dost edinmişti.
Ahşap odasının köşesinde düşlere dalar,
usulca üzerine inen yalnızlığı dağıtmak isterdi.
Ne güzelsin ey sessizlik, sessizlik derdi.
Git diyemeyecek kadar da sessizliği severdi.
                                                                    

ÖNYARGI

   Hiç düşündünüz mü yargı ve ön yargı neydi?
  Ben bildiğim kadarıyla söylemeye çalışayım, yargı,bir konu
hakkında olumlu ve olumsuz fikirlerimizi söylememize deniyor.Bir nevi eleştirmek ama eleştiri olayın sonucunda olur.Siz hiç bir kitabı 
veya filmi her neyse daha yazılmadan,eleştirebilir misiniz?Yargılamak da buradan gelmiyor mu zaten.
    Peki ön yargı ne?Adı üstünde,daha bir olay gerçekleşmeden,sona ermeden o konu hakkındaki olumlu ve olumsuz görüşlerimizi belirtmemize deniyor.İyi bir şey mi?İyi bir şey olduğunu düşünmüyorum.Bu,çoğu zaman sizi olmadığınız gibi gösterir.Mesela sırf giyimimizden dolayı,bu kişi renkli giyiniyor
acaba erkeklik düşüncesinden vazgeçmek üzere mi,bu kişi hep kısa giyiniyor amacı ne ?veya evden çıkmadan sürekli ders
çalışıyor,aklını yitirmese bari gibi daha örnekleri çoğaltabiliriz.Bu örnekler de olduğu gibi,kişiyi tanımadan hakkında peşin hükümde bulunmaktır.
     Bu, toplumda artık sıradan bir durum haline gelmiş,konuşmadan ve o kişi kimdir,nelerden hoşlanır bunları bilmeden hakkında konuşuluyor olmasıdır.Toplanan küçük gruplarda bahsi geçip,bir kişinin söze girmesiyle herkesin en az bir cümle bulması,çokta şaşırılacak bir durum değildir.Bir de karşı tarafı düşünelim,duyduğu birkaç cümle ile hayal kırıklığına uğrayan hiç böyle
düşünmemiştim bu nasıl olur diyen kişileri.
       Bu kişiler de zamanla el alem ne der düşüncesinin psikolojisini hissetmeye başlayacak ve kendi olmaktan çıkıp toplumun yarattığı bir birey olarak yaşamaya başlayacaktır.Güzel bir şey mi aynılaşmak?Herkes aynı giyinsin,tek düze,sade,aynı şeyleri düşünen insanlar olmak güzel bir şey mi? Unutmadan şu da var insanlar siz, onlar ne düşünür diye dikkat etseniz yine düşünecek bir şey bulurlar.O yüzden siz kendiniz olun ve istediğiniz gibi yaşayın.Şu yaşınıza kadar düşünün ne zaman kendinize göre yaşadınız,hep diyenleri duyar gibiyim.
      Peki bir kez olsun ayna da giyinirken bu olmaz ne derler demediniz mi ? Artık demeyi bırakın zaten kısacık hayatın,geri
kalan kısmını da kendimize göre yaşayalım.El alem,konu komşu ne der diye düşündükçe onların istediği bir hayatı yaşamış olacağız.Siz kendinizi bilin,yaptığınızın doğru olduğuna inanın,konu komşu varsın konuşsun varsın değerlendirsin.Ön yargılardan uzak bir hayat yaşamanız dileğiyle,var olanları ise hiç duymadan hayatınızı yaşamanız dileğiyle:)
                                                                                          

 Kalbi yufkadan inceydi. İnce düşünceleri herkesi kendine hayran bırakırdı.  Diğer arkadaşı nereye varabilmişti? Saatler sonra onu düşünüp tekrar panik bir şekilde, çarpan yüreğini avucuna alır gibi elini yüreğinin üstünde tuttu ve dışarıya çıkmasını engeller gibi bastırdı. Gece, nelere gebe olduğunu merak eder gibi aydınlanmaya yüz tutuyor bir yandan da hiç aydınlanmayacak gibi yavaş yavaş çöküyordu. Issız olduğunu düşündüğü bir sokağa girmişti. Sağa sola baka baka ilerliyordu. Büyüyen gölgelerle yarışıyor ayağından çıkmaya yüz tutan botları sürüyerek taşıyordu. Geçtiği sokağın örülmüş duvarının pirketeleri arasından yağmurun tozları yıkayarak akıttığını eline değen tozlu suları görünce anladı.  Yağmur sokağı tozlarıyla birlikte taşıyordu. Karanlıkta bir el çekti onu kendine doğru. Sanki eliyle havaya kaldırmış gibi tepkisiz kaldı. Yoksa yakalanmış mıydı? Kimdi bu? Az sonra karanlığa alışan gözleri iki duvar arasını biraz olsun aydınlatmışa benziyordu. Saçlarının beyazları siyah saçlarıyla harmanlanmış kıvırcık saçlarında uyum içinde sarmalanmıştı. Tanıdık gelen bu gözleri hafızasında arıyordu. İkisi de soluk soluğa nefes alıp veriyorlardı. Elini yakasından çekerse sanki rahat bir nefes alacaktı. Karanlığa alışan gözleri iyice kısılmış siluetinden başka bir şey göremiyordu. Bir arabanın sokak arasına doğru arabayı durdurduğu görünce gelen ışıkta gözlerini hiç açamaz hale geldi. Acaba beni mi arıyorlar diye düşündü. El bu sefer yakasından omzuna kaymıştı. Elinin tersiyle acıyan gözlerini sildi. Arabadan potin sesini andıran ayakkabılı insanlar indi. Koşarlarken şarjörlerinden sesler geliyordu. Kalbi beyninin içinde atıyordu. Nefes alırken sesli mi nefes alıyordu, onu bile düşünür oldu. Yanındaki adam eliyle duvara yasladı. Şimdi nefesleri sık sık ve kesik kesikti. Duvarla bir bütün olmuşlardı. Adam eliyle çekerek Kemal’i bir yere götürüyordu. İyice daralan iki duvar arasına gelene kadar ilerlediler. Eliyle duvarda bir şeyler arıyordu. Pirketelere vurmaya başladı ve vurduğu yerler içine doğru göçüyordu. Sağ bacağını uzatarak içeri girdi. El feneri duvarlar arasında geziyordu. El fenerinin yansıması arasında  Kemal’i içeri çekti. Neler oluyordu?